Δε θα μιλήσω για το επιστημονικό έργο του διαιτολόγου… θεωρώ πώς όσοι επαγγελματίες έχουν τις γνώσεις και την ευσυνειδησία, θα αξιολογήσουν διατροφικά το άτομο που έχουν απέναντί τους και θα συντάξουν το κατάλληλο διαιτολόγιο για τις ανάγκες του.

Το ανθρώπινο κομμάτι είναι αυτό που με έχει προβληματίσει περισσότερο.  Δε συμφωνώ καθόλου με το ρόλο του διαιτολόγου-δεσμοφύλακα. Καταλαβαίνω την ανθρώπινη φύση που ίσως θέλει να δίνει αναφορά σε κάποιον ώστε να είναι περισσότερο συνεπής… Ο ρόλος του διαιτολόγου όμως, όπως τον κατανοώ εγώ, είναι υποστηρικτικός και συμβουλευτικός! Το κάθε άτομο που επισκέπτεται ένα διαιτολόγο, είναι εκεί με τη θέλησή του (αν δεν είναι χμμμ κάτι δεν πάει καλά…) και χρειάζεται κάποια καθοδήγηση. Σε αυτό θα προσθέσω και κάποια επιβράβευση για κάθε βήμα που κάνει! Ακόμα και όταν υπάρχουν κάποιες δύσκολες στιγμές, που η θέληση φαίνεται να περιορίζεται, ο διαιτολόγος θα πρέπει να είναι εκεί για να κουβεντιάσει και να υπενθυμίσει τα αρχικά κίνητρα αυτής της προσπάθειας…

Συχνά, ακούμε: “τα ξέρω αυτά που πρέπει να κάνω αλλά θέλω να έρχομαι για να με ελέγχεις”. Σίγουρα με το διαδίκτυο, οι γνώσεις πάνω στη διατροφή είναι στη διάθεση του καθενός, αλλά σίγουρα δεν είναι εξατομικευμένες. Είναι ευκαιρία λοιπόν, όσοι επισκέπτονται έναν ειδικό να κερδίσουν πολλά από την παρουσία τους εκεί και να αλλάξουν και τη σχέση τους με το φαγητό.

Από τη δική μου πλευρά, ο διαιτολόγος πρέπει να είναι διαθέσιμος ακόμα και για διαφωνίες (πάντα με καλή διάθεση) ώστε να λυθούν όλες οι πιθανές απορίες και κυρίως να καταρριφθούν και αρκετοί μύθοι γύρω από το φαγητό. Ακόμα όμως, και στο πρακτικό κομμάτι, υπάρχει δυνατότητα ας πούμε διαπραγμάτευσης, ώστε να δημιουργηθεί ένα πρόγραμμα διατροφής που εκτός από άρτιο διατροφικά να είναι και εφαρμόσιμο και να καλύπτει και τις ανάγκες όχι μόνο του ενδιαφερόμενου αλλά και όσων τρώνε από τα χεράκια του 😉 ή όσων τέλος πάντων τρώνε μαζί του.

Η διατροφή ή αλλιώς η δίαιτα δεν είναι μόνο θερμίδες και ο διαιτολόγος δεν είναι απλά ένας υπολογιστής!